Gospodarka

Afganistan należy do najsłabiej rozwiniętych gospodarczo państw świata. PKB wyniósł w 2002 roku 7,7 mld dolarów USA, czyli zaledwie 290 dolarów na mieszkańca, z czego 52% dostarczyło rolnictwo, 24% przemysł, a resztę usługi. Zasoby naturalne: gaz ziemny, ropa naftowa, węgiel, miedź, chrom, baryty, siarka, ołów, cynk, ruda żelaza, sól, kamienie szlachetne i półszlachetne są eksploatowane w ograniczonym zakresie, większe znaczenie ma jedynie wydobycie gazu (około 3 km3) i surowców budowlanych, między innymi lazurytu. Kilka elektrowni wodnych wyprodukowało 540 mln kWh energii elektrycznej. Liczne zakłady rzemieślnicze rozrzucone po całym kraju produkują rozmaite wyroby włókiennicze, metalowe, skórzane oraz wyroby z drewna i inne. Rozwinięty jest przemysł spożywczy. Główną gałęzią gospodarki jest niskotowarowe rolnictwo. Uprawia się głównie zboża (pszenica 2,7 mln ton, ponadto kukurydzę, jęczmień i ryż, także bawełnę, buraki cukrowe, trzcinę cukrową; w dolinach rzek - na terenach nawadnianych - kwitnie sadownictwo i uprawa winorośli - produkcja winogron 365 tys. ton. Dobrze rozwinięta hodowla (częściowo koczownicza): owiec - 11 mln, kóz - 2,2 mln oraz wielbłądów i koni. Transport bardzo słabo rozwinięty. Drogi liczą tylko 23 tys. km, brak kolei. Na całym obszarze kraju poważną rolę odgrywa transport juczny. Główne lotnisko w Kabulu ma połączenie z kilkoma miastami za granicą. Bilans handlowy niezrównoważony: eksport w 1997 wyniósł 148 mln dolarów, zaś import 566 mln dolarów. Główni partnerzy handlowi: Rosja, Japonia, Indie, Iran